Jeszcze całkiem niedawno farciarzem nazywano osobę, która była podpięta do linii telefonicznej i miała w mieszkaniu ciężki aparat z okrągłą tarczą do wybierania numerów. Innym musiały starczyć wyprawy do budek telefonicznych, których w tych czasach znajdowały się w najbardziej popularnych punktach miast. Nikogo nie zaskakiwał fakt, że człowiek zawsze miał przy sobie żeton do budki, a tradycyjnym elementem wyprawki każdego dziecka jadącego na obóz była karta telefoniczna.